Een stap naar voren en naar achter!
“Als bonusouder heb je veel aanpassingsvermogen nodig. Je staat tenslotte naast de biologische ouders. Samen met jouw partner voed je jullie kinderen met alle liefde en beste bedoelingen op. Hier valt alles onder; van gebroken nachten, het plakken van fietsbanden, eten koken en de boodschappen doen. Alle normale dagelijkse handelingen die horen bij een gezin. Samengesteld of traditioneel. Dit maakt het hart van een bonusouder voor mij ook zo bijzonder.”
Meerdere opvoeders
“Ieder gezin is uniek- en doet het op de manier zoals hij/zij dat wenst. Co-ouderschap of juist niet, afspraken uit het ouderschapsplan, samenstelling en of grote van het gezin, leeftijd van de kinderen, dit is allemaal van invloed op welke rol je als plusouder kan en wil innemen. De basis zoals die er in het kerngezin was, is er niet meer. Bij een samengesteld gezin, zijn er meerdere opvoeders betrokken en in ons geval willen we maar één ding; het allerbeste voor de kinderen. Wat kan je als plusouder toevoegen en wanneer doe je een klein stapje terug?”
Stapje terug
“Als ik naar ons eigen samengestelde gezin kijk kan ik een aantal voorbeelden noemen.
De scholen zijn weer begonnen en dat betekent dat er in de eerste weken altijd ouder-informatie avonden plaatsvinden. Op dat moment doet mijn man altijd een stapje terug en bezoek ik deze avond met de biologische vader van de kinderen. Dit hebben wij zo afgesproken en daar voelen we ons allemaal goed bij. Natuurlijk vertel ik bij thuiskomst uitgebreid wat er besproken is en nemen we dit samen door, maar tijdens het gesprek zelf is mijn man er niet bij. Dit neemt niet weg dat hij zich niet met de opvoeding bemoeit. Hij is juist diegene die mij vaak nog achteraf vraagt, waarom doen ze dat zo…?”
Bewondering
“Als de kinderen naar de dokter moeten, dan ga ik daar, indien nodig, naartoe met hun vader. Dit zijn slechts twee voorbeelden, maar ik kan er nog veel meer voorbeelden noemen. Wij voelen ons fijn met deze afspraken en ik heb veel bewondering hoe mijn man hiermee omgaat. Er zijn ook genoeg momenten waarop hij er wel bij is, zoals bij het afscheid van onze twee kinderen toen zij groep 8 verlieten. Als ik daar dan zit, tussen de twee mannen die zo belangrijk zijn voor de kinderen, voel ik me de gelukkigste vrouw op de wereld en ben ik heel dankbaar dat we dit zo kunnen doen.”
Pijnlijk
“Er zijn ook momenten, waarop het minder makkelijk is. Zo mochten er twee jaar geleden bij de diploma-uitreiking van onze dochter, maar twee personen aanwezig zijn (er was toen nog geen Corona). Samen met haar vader ging ik naar de diploma-uitreiking. Mijn man die altijd haar banden plakte, haar naar school bracht of ophaalde bij een fikse regenbui, die haar brood smeerde zodat ze niet te laat kwam, die zweeg als ze een baaldag had, kon er niet bij zijn. En dan te bedenken welke belangrijke rol hij had gespeeld gedurende haar schooltijd. Ik probeerde alle zeilen bij te zetten, in de hoop dat mijn man deze mijlpaal en die zo’n belangrijke rol had gespeeld er ook bij mocht zijn.
Helaas maakten mijn inspanningen geen verschil. De reden waarom hij op dit soort momenten een stapje terug doet, is omdat hij van zijn bonuskinderen houdt. Hij wil dat ik samen met de vader van de kinderen naar dit soort gelegenheden kan gaan en wij als biologische ouders dit moment van onze dochter kunnen koesteren. Daar heb ik veel bewondering en respect voor.”
Meer begrip
“Ik kan me heel goed voorstellen dat dit emoties teweegbrengt en kan zorgen voor wrijving in de relatie. Aan gezinnen die ik mag coachen leg ik altijd uit hoe ze dit op een andere manier kunnen benaderen, zodat er meer begrip kan ontstaan bij alle partijen. Even uitzoomen en er op een andere manier naar kijken, kan veel meer wederzijds begrip opleveren. Naar mijn mening is het geen kwestie van niet mogen of onwil, maar een kwestie van een groot hart hebben en uit liefde een stapje terug doen.”
Lees hier pagina 1 en 2 van het originele artikel in het Plusmama magazine van oktober 2020